şimdi tam
paylaşılması reva olan düşünleri dökmem zamanı.
girizgahın önemi ikinci ve asıl bölüm yetişemez. fakat artık geçmeli.
öyle ki bu yazının niteliğini tamamında pekiştirmeyip tek cümlesine odaklamak idealim değil. zihnimde terimler kafes dövüşü yaparken düşü aktarma eyleminde bulunmak da idealimi örselemekte. ancak analizimi aktararak gerçekliğime odaklanmam mümkün olacaktır. ve kelimelerle cebelleşmek zihnimi üzüyor. küçük benler bir olmuş aktar da kurtul diye tezahürat yaparken bir yandan dengeleri ayarlayamamak adına varımla yoğumla çabalıyorum. yani devam ediyorum aktaramamaya. ve bu yazı bittiğinde hedefe ulaşmış bir kaplumbağanın mutluluk dengesinde zihnimdeki küçük benleri görevlerine geri gönderebilirim. ancak o zaman işte güzele yaklaşmış olurum bir adım daha. düşündüğümü yaparak. yapmış olarak. şimdiye kadar hep aklımda kalacağına yaptım demeyi tercihledim. olamadının olumsuzluğunu üzerime almaktan çekinerek. olmadı dedim o zamanlarda. ben yaptım ama olmadı dedim. aklımdaydı gerçekleştirdim dedim. elimden gelen elimde kalmadı dedim. hep ama. ipleri elimde bulduğum ilk zamandan beri. fakat şimdi. diyorum ki elimden gelir. kalmasını istemezsem. ama artık o iplerle uğraşmak düğüm olasılığı yüzünden geri püskürtmekte beni. şimdi işte diyorum bir şeyler yapmadan pişman olayım. kendi ellerimle düğüm yapmayayım bileklerime. illa düğüm olacaksa benim yüzümden olmasın en azından. bu da bir şeylerle uğraşmaya girişme korkusunun avuntusu. ve bu sefer geride kalan olsam. hiç koşmasam sınırları bulma merakıma yenilip. zaten 'sonsuz bir at hiç koşmuyorken de attır'. ve mıknatıssız pusulam yardımıyla düzlüğe çıkarım yine elbette. bu sefer cesur olmayan kalarak. aynı zamanda bunun tedbirliğini yanımda tutarak.
a
a
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder