bir gece

 bu gece

söyleyeceğim bir şey olmadıkça buralara uğramıyorum epeydir

önceden söyleyecek çok şeyim var-uyordu

aktarabilmek için dil lazımdı

ve hep okurdum

sürekli okurdum

dilimi daha iyi yansıtmada bir ayna gibi görürdüm

sonra söylerdim içimdekileri

hep söylerdim sürekli sürekli

yazmakla bitmeyecek kadar duygum vardı o zaman

hislerim birsürüydü

sonra yazmaya değmediler artık

kendimi besleyemedim buraya da yetemedim

işte sonra da bazen bazen gelmeye başladım

okumaktan uzaklaştım ki bu hep

kendimi küçük küçük yazık eder

bu bazen gelmelerimde de ortaya çıkanlar hiç olmamaya başladı o yerlerinde

bu durum da kendimi yazık eder

bazen ben mutluydum

ve biraz değişim oldu

inanalım bitti kendimle

yarım kalan bir şey var

halka şeklinde bu.

birazını kendim tamamladım hatta 

çünkü tamamlamak ister insan

bayâ da az kaldı geriye

ve ne zamana tamam olur bilmem

tamam olur mu onu da bilmem

ama gittikçe daha çok bitiyor

gelir geçer olmalıydı

ama o kadar kötü davranıyorum 

o kadar saygı duymuyorum ki ben olmaya

belki de daha iyimser davrandığım zamanları hatırlatan bir şey bu

birsürü belki.

şimdi de geldim burdayım sonuçta

söyleyecek şeyim var

ve belki hep olup hep gün yüzüne çıkacak ara sıra

o sesi dinlediğimde doğruya gittiğimi biliyorum

nadiren konuşan biri.

nadir ve değerli

zor susan ve.

denemem ister

deneyeyim bileyim ister

denerim bilirim genelde

halka tamamlanır mı bilmem ama.

bildiğim bir şey daha var o ses söylüyor

birgün açılacak o halka

çok emin buna

beni de emin yapıyor böylece.

parça parça aktardım

arada süzülmeye gittim konulara

neyse bu gece bir gece ve şimdi laciverd değilim.

1.32

a