"yaşamak alışmaktır"

 özür dilerim

 denemekten bıkmamışlığım için

 geç akıllandığım için

 fazla hevesli olduğum için.

 senden önce hayatıma başkalarını almaya çalıştığım için.

 kendimi affedemediğim bir özür bu

 evet ben barışık değilim hâlâ kendimle

 uzlaşamadığımız çok fazla nokta var ki hâlâ daha.

 ben yorgunum

 kendime oluşturmaya çalıştığım yolum

 ayaklarımın altından kayıp giderken

 ona yetişmeye çalışmaktan.

 "birbiriylebağlantılıyüzbinlerceyılım var"

 çözmeyi öğrenemedim daha problemlerimi

 üzgünüm

 seni tanımadan daha bu kadar tanıdığım için

 yanlış mı yaptığım bilmeden devamladığım için

 gerçeklik olması ihtimaline henüz varmada olduğum için.

 yaşarken ayıkmam ben duruma

 kasten yapmadığım bir karakteristiğim diyelim buna

 ama niye bu kadar bensin.

 yani nasıl bu kadar ben olabilirsin ki.

 nasıl mümkün olabilir bu.

 tüm çarklar dönmüş ve buraya getirilmişiz sanki

 o kadar tesadüfî ki olanlar

 olmakta olanlar

 ve olabilecekler.

 alışmak için bir mühlet gerekli sanki

 o vakit ayıkırım belki duruma

 ciddiyetimize

 güzelliğimize

 ki bu kadar yakışıklıyken

 olan güzelliğe gölge düşürmek

 bir suçsa

 suçlu bir benimdir.


15.6.19