Kum

 Kendime yetişemiyorum
 Bazen öyle oluyor ki
 Hani diyorum kendimden uzakta kalayım
 Madem yakalamak mümkün değil
 Birilerinin olmasını istiyorum
 Yanımda bekliyorum
 Öyle mecalsizim
 Biteni daha ne kadar azaltabilirsin ki
 Kaç defa bitebilirsin içinde
 Sonra namluyu dışarı çeviriyorum. Sıra onları bitirmekte.
 Bendeki onları
 Yalnızsam şimdi
 Boşta kaldıysa havada asılı duran elim
 Asıldıysam ve ayağımın altında destek olmuyorsalar bana
 Artık namlu hak ettiği yöndedir.
 Parça parça ben artık
 Toparlamaya da hacet yok
 Yardım istemeyi bıraktım ben
 Kullanırlar senin acziyetini sonra
 Anladım
 Anlatıldı.

 Değiştirilemeyecek şeyler var
 O imkan yok
 Ama imkansız değil
 O arada işte
 O şeylerin kıskacında azalıyorum
 Azaldıkça artıyor kanım
 Azaldıkça parçalandıkça birleşip topaklaşıyor
 Çamura dönüyor ben
 Katı kaskatı bir çamur
 Sevgisi içinde kalmış, kendine çıkaramayan bir çamur.
 Lakin artık o kadar da etkilenmeyecek bu katılıkla.
 Aktığı yeter daha
 Pencerelerini kapatmalı.
 İçerde kalan bir tutam saflığı da kanamasın.
 Belki bulunur.
 Kozasından çıkar tekrar.
 Ama güveni
 O bitmiş dahası kaldı.
 Bene yetişemiyorum.

28.4.19